De vakantie is een mooie tijd om te mijmeren, een mooie tijd voor allerlei ontdekkingen en een mooie tijd voor onverwachte ontmoetingen. Zo fietste ik langs de waterrand mee met mijn zoon die in zijn skiff zat. Hij roeit al een aantal jaren en op deze mooie zomerse dag ging ik eens mee. Ik raakte aan de praat met zijn coach Jan Willem. Zijn dochter zat een aantal jaren geleden bij mij in de middenbouw. Ik herinner mij haar worsteling met letters en woorden nog goed. Jan Willem en ik spraken wat over het roeien, het weer, je kent het wel. En ja, toen kwamen we ook aan de praat over het montessori onderwijs. Hij vertelde dat zijn moeder in de jaren twintig naar de montessori bewaarschool ging. Onverwacht was hij deze vakantie bij het opruimen een boekje en twee foto’s tegengekomen. Ik reageerde enthousiast en nog diezelfde avond kwam Jan Willem mij het boekje en de foto’s brengen.
Nu weet ik dat foto’s uit de oude doos altijd wat nostalgie oproepen, heimwee naar die goede oude tijd. Nu denk ik zeker niet, dat vroeger alles beter was en voel ik me ook geen Montosauriër. Toch wil ik graag een stukje delen uit tien jaren montessori onderwijs van oktober 1931 (uitgegeven door de vereeniging “De Amsterdamse Montessorischool”).
Het is een antwoord van een vader op de vraag, wat hem had doen besluiten zijn drie zonen achter elkaar naar de Montessorischool te zenden. Hij zei ongeveer het volgende:
“Op de Montessorischool wordt speciaal gelet op karaktervorming, de kinderen leren er observeren, zelfstandig onderzoeken, initiatief ontplooien, alles zonder hun spontane arbeidslust te verliezen. Zij werken thans niet om cijfers, maar uit plezier in het werk, zo zullen zij later niet vragen: “Behoort dit of dat nu ook tot mijn taak?”, maar doen wat hun hand vindt om gedaan te worden.
In het kort: de Montessorischool kweekt die eigenschappen aan, die mijn jongens bij uitstek geschikt zullen maken voor leidende, zelfstandige posities. Met wat goede wil kan elkeen zich in enkele maanden bekwamen voor elke ondergeschikte betrekking, maar persoonlijkheden, die geschikt zijn om iets te organiseren of te leiden zijn zeldzaam. Daar ik nu gezien heb, dat op de Montessorischool de persoonlijkheid niet onderdrukt wordt, maar zich vrij kan ontplooien, zond ik mijn jongens er vol vertrouwen heen, en had er nooit spijt van.”
